Από το Ρακούν
Η επικοινωνία μεταξύ μας σαν ανθρώπινα όντα ώρες ώρες με κάνει και αναρωτιέμαι κατά πόσο είναι υγιής αλλά και το αν είμαστε εθισμένοι στο κινητό μας;
Πρόσφατα βγήκα με μία παλιά μου φίλη που είχαμε να ιδωθούμε από τον καιρό που σπουδάζαμε μαζί και όντας δημιουργικά άτομα και οι δυο, καθίσαμε σε μία καφετέρια που είναι το τέλειο μέρος να συζητά κανείς. Ενώ είχαμε τόσες πληροφορίες να ανταλλάξουμε και ενώ η συζήτησή μας ξεκίνησε με θέρμη λόγω της νοσταλγίας, το περιεχόμενό της αρκέστηκε στο «τι άλλα νέα μωρέ;» «τα ίδια, δε βαριέσαι», μιας και η καλή μου φίλη ήταν πιο προσκολλημένη στο κινητό της και από την μελίγκρα στο αγαπημένο φυτό της μαμάς μου. Και έρχομαι εδώ και σκέφτομαι: Πόσο πολύ έχει επηρεάσει τη ζωή μας το κινητό τηλέφωνο;
Δείτε επίσης: Ο Ψεύτικος Κόσμος των Social Media
Πόσες φορές έχουμε δει άτομα στο δρόμο, στο λεωφορείο, στα μαγαζιά, στα πάρκα, ακόμα και σε μια συναυλία, σκυμμένα με την ιδιαίτερα κολακευτική στάση «ορθή γωνία» του αυχένα να φωτοσυνθέτουν με ευλάβεια πάνω από την οθόνη του κινητού τους;
Το τεχνολογικό θαύμα που είχε ως σκοπό να μας επιτρέπει την επικοινωνία σε οποιοδήποτε σημείο βρισκόμαστε έξω από το σπίτι, έχει μεταλλαχθεί σε ένα μέσο διαδικτυακής κοινωνικοποίησης και κοινωνικής αποστασιοποίησης. Έχει μπει τόσο για τα καλά στις ζωές μας σε βαθμό που δεν διανοούμαστε να πάμε ούτε στην τουαλέτα χωρίς αυτό. Η εξάρτηση που μας έχει προκαλέσει παρομοιάζεται πολύ περισσότερο με καρκίνωμα παρά ευλογία.
Παντού βλέπεις κινητά τελευταίας τεχνολογίας και με υψηλή αισθητική, με το πιο δημοφιλές στυλ να είναι η «παντόφλα», που συνδέονται σε άπειρες διαδικτυακές εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης, μην τυχόν και χάσουμε το status της Katerinaki Rinaki μιας και η ζωή της είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από την δική μας, ή πολύ απλά να στείλουμε ένα μήνυμα βρε αδερφέ στον ξάδερφο που έχουμε να δούμε καιρό μιας και είναι πάρα πολύ δύσκολο στην εποχή που ζούμε να τον πάρουμε ένα τηλέφωνο. Γιατί ρε φίλε συμβαίνει αυτό; 
Το πρόβλημα ξεκινάει από εμάς τους ίδιους. Οι περισσότεροι από μας αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να κοινωνικοποιηθούν, να δημιουργήσουν επαφές και να συναναστραφούν με άλλα άτομα, έτσι καταφεύγουν στην απροσωπία και την ασφάλεια που παρέχει το κινητό μέσω της διαδικτυακής επαφής, το οποίο οδηγεί σταδιακά στην αποξένωση κάνοντας τις συναναστροφες ακόμα πιο άβολες. Ακόμα και στις παρέες, είμαστε ανίκανοι να συζητήσουμε, να φλερτάρουμε, να ανταλλάξουμε ματιές.
Όσο πιο κλειστοί γινόμαστε στον εαυτό μας, άλλο τόσο ανοιγόμαστε στο κινητό μας.
Και αυτό προσβάλλει την ανθρώπινη φύση.
Σαφώς και υπάρχουν άτομα που δεν έχουν πρόβλημα με αυτήν την κατάσταση και συμβάλλουν με τον τρόπο τους στο να γίνει χειρότερη. Παρ’όλα αυτά όμως, η τεχνολογία προχωράει. Μπορούμε να συμβαδίσουμε μαζί της χωρίς όμως να πρέπει να παραδοθούμε ολοκληρωτικά στις απαιτήσεις και τις δημιουργίες της, γιατί δεν υπάρχει πιο όμορφο και υγιές πράγμα από την ανθρώπινη κοινωνικότητα.
