Πρόσφατα ταξίδεψα στην πόλη της Ξάνθης και από κει στην Αθήνα, όχι όμως σαν φυσική παρουσία αλλά μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος «Παράλληλες Τροχιές» του Κώστας Ραυτόπουλου, των εκδόσεων Φιλύρα. Είναι το πρώτο συγγραφικό εγχείρημα ενός χημικού να αποτυπώσει ενώσεις και αντιδράσεις ως αίτιο αλλά και ως αποτέλεσμα των ανθρώπινων σχέσεων.
Ο Σπύρος, η Άννα, η Τερίνα και ο Ανδρέας είναι χαρακτήρες που χωρίς περιττές περιγραφές συμμετέχουν σε ένα γαϊτανάκι εμφανών και υπόγειων βημάτων με ρυθμό ανατρεπτικό που ξεκινά από την ίδια αφετηρία στην Βόρεια Ελλάδα, χάνεται στο σημαδιακό 1984 και βρίσκει τα πατήματα του στην Ελλάδα της κρίσης, με τους πρωταγωνιστές να μετέχουν περισσότερο ή λιγότερο στην καινούργια πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί για την ελληνική κοινωνία… αν δεν την έχουν διαμορφώσει κιόλας οι ίδιοι…
Δείτε επίσης: Τα 9 Στάδια Ενός Αναγνώστη
Το βιβλίο είναι πολιτικό, είναι ερωτικό, είναι φιλοσοφικό και ψυχολογικό, έχει ιστορικά στοιχεία, έχει πραγματικότητα, αγάπη και κοινή λογική. Περισσότερο όμως έχει μια υπέρτατη μαγεία που πηγάζει από την μια, την απλή έννοια της αλήθειας του κάθε προσώπου τόσο ξεχωριστά όσο και συνολικά.
Παράλληλες τροχιές σε μια κοινωνία που μεταλλάσσεται, άνθρωποι που ζουν ταυτόχρονα στον ίδιο τόπο αλλά σε άλλο μέρος. Στα πρόσωπα των ηρώων θα βρούμε στοιχεία από την προσωπική μας ταυτότητα, τις δικές μας αγωνίες, από αυτό που είμαστε ή που θα θέλαμε ιδεατά να γίνουμε. Ο Σπύρος, ένα απλό παιδί της ελληνικής επαρχίας θα αγωνιστεί για τα ύψιστα αθλητικά ιδεώδη, θα φτάσει στην κορυφή και έχοντας στο πλευρό του την Τερίνα θα ορκιστεί υπουργός. Η Τερίνα που από τα νεανικά της χρόνια εμπλέκεται σε κέντρα αποφάσεων, κρατά στα χέρια της την μετάλλαξη της κοινωνίας και το απολαμβάνει, γνωρίζει άριστα να παίζει τα παιχνίδια εξουσίας. Είναι ένας χαρακτήρας που βάζει στο πειρασμό τον αναγνώστη να διερευνήσει εάν πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο…
Ο Αντρέας έχει την δύναμη να μαγνητίζει τα βλέμμα και το ενδιαφέρον του περίγυρου. Αν και αρχικά ο αναγνώστης αναμένει άλλη πορεία, τελικά εκείνος θα ζήσει τον απόλυτο-μοναδικό-ιδανικό έρωτα με την Άννα. Εκείνη στο τέλος όμως θα τον βασανίσει αλλά και θα βασανιστεί μέσα στο τρίπτυχο απιστία-ενοχές-χωρισμός. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τον Ανδρέα της αλλά θα αναλωθεί σε ένα τυπικό στην ουσία έγγαμο βίο που θα χτυπηθεί ανελέητα από την οικονομική κρίση. Είναι εντυπωσιακό πάντως πως ένα καθηγητής χημείας πολύ δε περισσότερο ένας άντρας, μπόρεσε να αποτυπώσει τόσο απόλυτα συνειδητά και γλαφυρά τα συναισθήματα που προκαλεί σε μια γυναίκα το τρίπτυχο αυτό.
Πολιτική και οικονομική στρατηγική, προσωπικά κίνητρα και βαθύτερα συμφέροντα. Θέσεις και σχέσεις εξουσίας που λειτούργησαν καταλυτικά. Είναι δυνατοί οι χαρακτήρες του βιβλίου, με ακόμη πιο δυνατά συναισθήματα… συχνά καθηλωτικά… Με επιλογές πορείας και με ψυχολογικές διεργασίες τόσο έντονες και δραματικές όσο δραματική είναι κι ίδια η ζωή. Διαβάζοντας το βιβλίο εκείνο που μένει τελικά, είναι η συνεχή προσπάθεια για ζωή ανεξαρτήτως συνθηκών ή εμποδίων συνοδευόμενη από την απαραίτητη συνθήκη της προσαρμοστικότητας που όλοι οι άνθρωποι έχουμε, προσαρμοστικότητα ίσως παρμένη από τα χημικά στοιχεία.
