Ελληνικές τηλεοπτικές σειρές… τρεις λέξεις, μια τεράστια ιστορία. Υπάρχουν αυτοί που παρακολουθούν πιστά μία ή και περισσότερες τηλεοπτικές σειρές τον χρόνο, αυτοί που δεν τους αρέσουν καθόλου και θεωρούν ότι είναι όλα «σαπουνόπερες», αν με ρωτάτε, και οι σαπουνόπερες έχουν τα θετικά τους, και αυτοί που ανοίγουν τυχαία την τηλεόραση και παρακολουθούν ό,τι πετύχουν, δηλαδή, έτσι, διάσπαρτα επεισόδια. Επίσης, υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν πως η τηλεόραση δεν είναι «ποιότητα», αλλά δεν ξέρω σε ποια από τις άλλες τρεις κατηγορίες κατατάσσονται. Εξάλλου ποιος ορίζει τι είναι «ποιότητα», σωστά; Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία και έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις όσον αφορά την πορεία της ελληνικής τηλεόρασης από το 2000 και μετά…
Υπήρχε μια περίοδος, κατά την οποία η ελληνική μυθοπλασία άνθιζε και τα λεγόμενα μεγάλα κανάλια διέθεταν πολλές ιστορίες στην τηλεοπτική παλέτα για τους τηλεθεατές τους. Αυτή η περίοδος διήρκησε περίπου μέχρι το 2010. Πολλές μοναδικές σειρές είχαν πραγματοποιηθεί εκείνη την δεκαετία και, μάλιστα, πολλές εξ αυτών είχαν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Μερικά παραδείγματα αυτών ήταν, «Το Καφέ της Χαράς», «Βέρα στο Δεξί», «Μαύρα Μεσάνυχτα», «Είσαι το ταίρι μου», «Τα μυστικά της Εδέμ», «Ευτυχισμένοι Μαζί», «Στο Παρά 5», «Το νησί», «10η εντολή», «Της αγάπης μαχαιριά», «Το κόκκινο δωμάτιο», «Singles» και πολλές άλλες.
Τα επόμενα χρόνια, η οικονομική κρίση έγινε αισθητή και στον τηλεοπτικό τομέα. Οι ελληνικές τηλεοπτικές σειρές άρχισαν σταδιακά να «χάνονται» από την οθόνη μας, με τις θέσεις τους να γεμίζουν από ξένες παραγωγές, οι οποίες είχαν χαμηλότερο κόστος.
Η επιστροφή της παλιάς, καλής μυθοπλασίας άρχισε να γίνεται σταδιακά μετά το 2013. Τότε είδαμε ξανά σειρές που γνώρισαν μακρόχρονη επιτυχία όπως «Μπρούσκο», «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα», «Το σόϊ σου», «Έλα στην θέση μου» κ.α. Και πάλι όμως, ο αριθμός των σειρών που προβάλλονταν και πιο συγκεκριμένα, που έκαναν και τηλεοπτική επιτυχία, ήταν αρκετά μικρός σε σχέση με παλιότερα. Ωστόσο, το «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα» αποτέλεσε τη μακροβιότερη εβδομαδιαία ελληνική σειρά, μιας και οι σειρές που συνηθίζουν να διαρκούν για αρκετές σεζόν στην Ελλάδα είναι κατά κύριο λόγο οι καθημερινές. Έχει ολοκληρώσει την 8η σεζόν και ακούγεται πως θα συνεχίσει και την νέα τηλεοπτική χρονιά.
Με τις παραπάνω επιτυχίες να παραμένουν στους δέκτες μας, εκτός από το «Μπρούσκο» το οποίο μετά από τέσσερις κύκλους ολοκληρώθηκε και, στην συνέχεια, έδωσε την θέση του στο «Τατουάζ», την τηλεοπτική σεζόν 2018-2019 γνωρίσαμε κι άλλες νέες ιστορίες όπως τα «Γυναίκα Χωρίς Όνομα», «Πέτα τη Φριτέζα», «Η επιστροφή», «Για πάντα παιδιά» κ.α.
Από την τηλεοπτική σεζόν 2019-2020 και μετά, τα πράγματα μοιάζουν ανοδικά, με την μυθοπλασία πλέον να καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος του τηλεοπτικού κάδρου. Μάλιστα, την διαφορά έκαναν δύο σειρές εποχής, οι «Άγριες Μέλισσες» και «Το Κόκκινο Ποτάμι», οι οποίες μας προσέφεραν εικόνες και ερεθίσματα μιας άλλης εποχής. Μια τόσο μεγάλης παραγωγής σειρά εποχής είχαμε να δούμε στην τηλεόραση από την προβολή της σειράς «Το Νησί», μια δεκαετία πριν.
Δεν θα μπορούσε να λείπει η εμφάνιση δυο πολύ δυνατών αστυνομικών σειρών, των «Έρωτας Μετά» και «Έξαψη», οι οποίες μας συνόδεψαν για μια και μοναδική χρονιά χαρίζοντας μας μέσα από διψήφιο αριθμό επεισοδίων την ένταση και την αγωνία μιας καλής ερωτικής-αστυνομικής περιπέτειας και μας απέδειξαν πως όταν μια ιστορία έχει κάνει τον κύκλο της είναι καλό να κλείνει, ακόμα και αν υπήρξε για μία μόνο χρονιά και το κοινό ζητάει παραπάνω, και έτσι, να διατηρεί την «γοητεία» και την «ταυτότητά» της, χωρίς να καταλήγουμε να παρακολουθούμε κάτι αρκετά διαφορετικό από την αρχική ιδέα.
Μετά από αυτή τη σύντομη ιστορική αναδρομή στις παλιές καλές σειρές, φτάνουμε στο σήμερα και στην τηλεοπτική σεζόν 2021-2022, η οποία δείχνει πολλά υποσχόμενη. Βρισκόμαστε μόλις στις αρχές του Σεπτέμβρη, δηλαδή την έναρξη της νέας τηλεοπτικής χρονιάς και ήδη έχουν ανακοινωθεί πολλές νέες τηλεοπτικές σειρές. Όλα τα κανάλια μπαίνουν δυναμικά στον χώρο της μυθοπλασίας, δίνοντας μας μια πληθώρα επιλογών για να παρακολουθήσουμε τον φετινό χειμώνα. Κωμωδίες, δράματα, αστυνομικά, εποχής, ρομαντικά… απ’ όλα θα έχει το πρόγραμμα. Φαίνεται πως η ελληνική μυθοπλασία βρίσκεται και πάλι στα καλύτερά της!
Πέρα από τις νέες σειρές που έρχονται, θα συνεχίσουν να προβάλλονται και αυτές που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία όπως οι «Άγριες Μέλισσες» που φέτος, στην τρίτη τους χρονιά, θα μας ταξιδέψουν στα δύσκολα χρόνια της χούντας, το «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» μια μοναδική καθημερινή κωμωδία που προβάλλεται στην ΕΡΤ, η οποία από πέρσι άρχισε να μπαίνει δυναμικά στο κομμάτι της μυθοπλασίας, ο «Ήλιος», το «Έρωτας με διαφορά» κ.α.
Όσον αφορά τις νέες ιστορίες που θα γνωρίσουμε φέτος μέσα από τις τηλεοράσεις μας, θα υπάρχει σίγουρα μία σειρά για κάθε γούστο. Αν λατρεύεις τις καθημερινές σειρές, αλλά και αν έχεις όρεξη για πολύ δράμα, αστυνομικό δράμα, έρωτες, πάθη, βεντέτες… τότε θα μπορούσες να επιλέξεις τις «Η Γη της Ελιάς», «Σασμός», «Σκοτεινή Θάλασσα», «Το αύριο μας ανήκει». Αν θέλεις κάτι πιο χαλαρό και κωμικό, έρχονται οι «Συμπέθεροι απ’ τα Τύραννα» και «Άσε μας ρε μαμά». Αν θέλεις λίγο και από τα δύο, το «Σε ξένα χέρια» ίσως είναι αυτό που σου ταιριάζει.
Φέτος, μέσα σε όλες αυτές τις σειρές που ξεκινάνε, έχει ανακοινωθεί μια η οποία φαίνεται να έρχεται να προσθέσει κι ένα ακόμα είδος στην ελληνική τηλεόραση, αυτό του μεταφυσικού μυστηρίου. Η πολύ-αναμενόμενη αυτή σειρά δεν είναι άλλη από το «Κομάντα και Δράκοι».
Μιας και μιλάμε για επιστροφή της «χρυσής» εποχής, γνωστή έχει γίνει και η επιστροφή του Γιώργου Καπουτζίδη και του Χριστόφορου Παπακαλιάτη με δυο νέες σειρές τις «Σέρρες» και «Ο Δάσκαλος» , αντίστοιχα. Επίσης, αναμένουμε με ανυπομονησία και την επιστροφή του αγαπημένου συγγραφικού διδύμου Χάρη Ρώμα και Άννα Χατζησοφιά, καθώς ακούγεται πως ετοιμάζουν μια νέα σειρά εποχής, «Το Πεφταστέρι».
Από αυτήν τη «χρυσή εποχή» δεν θα μπορούσε να λείπει και ο σκηνοθέτης Μανούσος Μανουσάκης, ο οποίος μετά το «Κόκκινο Ποτάμι» ετοιμάζεται να αναλάβει την σκηνοθεσία για τρείς μίνι σειρές στην ΕΡΤ, οι οποίες θα βασίζονται σε τρία γνωστά διηγήματα που είναι τα εξής: «Βαρδιάνος στα σπόρκα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Κρίσιμες στιγμές» της Γαλάτειας Καζαντζάκη και «Ποιος ήταν ο φονεύς του αδελφού μου» του Γεωργίου Βιζυηνού.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ αν φτάσατε μέχρι εδώ! Είχα πολλά να πω και θα μπορούσα να πω ακόμα περισσότερα, αλλά προσπάθησα να σας δώσω μια σύντομη «γεύση» της ελληνικής μυθοπλασίας τα τελευταία είκοσι χρόνια. Αναμένω τις νέες σειρές και ελπίζω ο κλάδος αυτός να συνεχίσει να ανθίζει τόσο για τις υπέροχες στιγμές ψυχαγωγίας που μας προσφέρει, όσο και για τις αμέτρητες θέσεις εργασίας που χαρίζει στους ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, και όχι μόνο, που πέρασε μια μεγάλη κρίση τα προηγούμενα χρόνια. Καλή μας τηλεοπτική χρονιά, λοιπόν!
Υ.Γ. Σίγουρα δεν έχω αναφέρει πολλές ωραίες δουλειές, θα ήταν όμως δύσκολο να χωρέσω είκοσι χρόνια μυθοπλασίας σε ένα μόνο άρθρο.
Δείτε επίσης : 10 + 1 Σειρές Που Δεν Πρέπει Να Χάσεις στο Netflix
