Έτσι διδάχθηκα…

  • Όταν στα χρόνια του σχολείου έλυνα μια άσκηση σωστά, κέρδιζα από τους δικούς μου ένα μπράβο, μια αγκαλιά και πολλά φιλιά στα μάγουλα. Έτσι διδάχθηκα την επιβράβευση.
  • Όταν κάποτε μου εμπιστεύθηκαν έναν – όχι σφραγισμένο – φάκελο με την προϋπόθεση να μην τον ανοίξω κατά την παράδοσή του, η μητέρα μου «μαγικά» κατάλαβε πως δεν παρανόμησα, κερδίζοντας πάλι αγκαλιές και φιλιά στα μάγουλα. Έτσι διδάχθηκα την τιμιότητα.

Δείτε επίσης: Να Τολμάς Το Ακατόρθωτο

  • Όταν  ντροπαλό παιδάκι με ανέβαζαν στο βάθρο για να πω το ποίημά μου ή για να δώσω ένα concerto από αυτά που τώρα γελάω ακούγοντάς τα, οι δικοί μου με χειροκροτούσαν. Έτσι διδάχθηκα την εξωστρέφεια.
  • Όταν εγώ και οι αδελφές μου βοηθούσαμε η μία την άλλη στα μαθήματα ή μοιράζαμε ρόλους στα παιχνίδια όλα κυλούσαν καλύτερα ακόμα και αν στο τέλος… μαλλιοτραβιόμασταν. Έτσι διδάχθηκα την συνεργασία και την ομαδικότητα.
  • Όταν στις γιορτές οι συγγενείς μου έδιναν λεφτά και εγώ τα μάζευα ενώ συχνά τα αράδιαζα μετρώντας τα για να κατακτήσω τον επόμενο (υλικό) στόχο μου, οι δικοί μου χαμογελούσαν. Έτσι διδάχθηκα την αποταμίευση.
  • Όταν ζωγράφιζα οποιαδήποτε καρικατούρα σκεφτόταν το μυαλό των 8-10 ετών μου, οι δικοί μου το επικροτούσαν βγάζοντας επιφωνήματα θαυμασμού και εγώ φούσκωνα από καμάρι σαν να ζωγράφισα τη Μόνα Λίζα που στην πραγματικότητα έμοιαζε περισσότερο με την Guernica. Έτσι διδάχθηκα τη δημιουργικότητα.
  • Όταν οι δικοί μου μας μιλούσαν στα ταξίδια μας για κάθε ιστορία, κάθε φυτό, δέντρο,  ζώο που συναντούσαμε, έλεγαν σαν παραμύθια την ιστορία ή τον μύθο στα μέρη που επισκεπτόμασταν, εμείς βάζαμε στην άκρη τα ακριβά μας παιχνίδια για να φτιάξουμε κουλουράκια και ελληνικό καφέ από χώμα. Έτσι διδάχθηκα τη φύση.
  • Όταν η μικρή μου αδερφή στην τρυφερή ηλικία των 4 ετών ανέβηκε σε ένα πάρα πολύ επικίνδυνο λοφάκι… ύψους 10 εκ. χωρίς να μπορεί να κατέβει, εγώ τη βοήθησα κι εκείνη με σφιχταγκάλιασε φοβισμένη φωνάζοντας «σε ευχαριστώ που μου έσωσες τη ζωή!». Έτσι διδάχθηκα την αλληλοβοήθεια. Εντάξει , ίσως και τον κυνισμό.
  • Όταν οι δικοί μου υποδέχονταν πάντα τους καλεσμένους τους με τα καλύτερά τους ρούχα, προσέφεραν τα καλύτερα εδέσματα βγάζοντας το καλύτερο σερβίτσιο τους. Έτσι διδάχθηκα τη φιλοξενία.
  • Όταν η μητέρα μου μου ζητούσε να πληρώσω κάτι μικρό από το δικό μου ταμείο επιστρέφοντάς μου πάντα το ποσό 1 εβδομάδα μετά «με κάτι παραπάνω που με διευκόλυνες», έβλεπα το μικρό μου ταμείο να αυγατίζει. Έτσι διδάχθηκα το ταμειακό σύστημα.
  • Όταν τελείωσα την Γ΄ Λυκείου χωρίς καμία απουσία οι καθηγητές μου με τίμησαν με ένα βραβείο. Έτσι διδάχθηκα την συνέπεια.
  • Όταν σε μικρή ηλικία οι δικοί μου με τσάκωσαν με τσιγάρα στην τσάντα μου δεν με μάλωσαν. Αντίθετα μου εξήγησαν γιατί δεν θα έπρεπε να το κάνω. Έτσι γνώρισα τη διδαχή.
  • Όταν σε κάθε ηλικία, σε κάθε μου πρόβλημα οι δικοί μου ήξεραν ήδη – χωρίς να το μαρτυρούν –  το πρόβλημα, τη λύση του και τον τρόπο να περάσει, δεν είχα λόγο να αναζητώ τις λύσεις αλλού.  Έτσι διδάχθηκα την στοργή και την ασφάλεια.
  • Όταν μεγαλώνοντας άρχισα να μοιάζω όλο και περισσότερο στους δικούς μου κι ας είχαν δοθεί μάχες παλιά για το αντίθετο. Όταν πηγαίνοντας στον γιατρό σκέφτομαι πόσο καλύτερα θα ήταν αν ακόμα με πήγαινε η μητέρα μου, φτιάχνοντάς μου μετά το αγαπημένο μου φαγητό, κι ας έγινα κοτζάμ… κοπέλα, κι ας έμαθα πια να μαγειρεύω… Σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι να έχω ακριβώς αυτούς και όχι άλλους.

Γιατί έτσι διδάχτηκα την αγάπη.