Άραγε συνδέεται ο αθλητισμός και ο χαρακτήρας;
Έχω παρατηρήσει ότι όσοι άνθρωποι ασχολούνται με τον αθλητισμό ή τον πρωταθλητισμό έχουν μια περίεργη ηρεμία στο βλέμμα τους, ενώ ταυτόχρονα βγάζουν και έναν έντονο δυναμισμό και μια σιγουριά για τον εαυτό τους. Είναι τυχαίο άραγε το γεγονός ότι ασχολούνται με τον αθλητισμό; Μήπως έτυχε απλά να είναι έτσι όσοι έχω γνωρίσει εγώ; Δεν νομίζω. Πιστεύω ότι ο αθλητισμός παίζει μεγάλο ρόλο στην ζωή ενός ανθρώπου. Ακόμη περισσότερο νομίζω πως συμβάλει στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του.
Όταν κάποιος ασχολείται με τον αθλητισμό από μικρός, θέλοντας και μη επηρεάζεται σε πολλά επίπεδα. Μαθαίνει να λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο στην ζωή του. Έχει συνήθως πρόγραμμα, πειθαρχία και μαθαίνει να λειτουργεί ομαλά σε μια ομάδα (αυτό βέβαια, εξαρτάται λίγο και από το άθλημα που ασχολείται). Ξέρει να βάζει στόχους και πως να τους πετυχαίνει. Γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει να έχει ένας άνθρωπος αφοσίωση για κάτι που αγαπά. Η επιμονή και η υπομονή είναι μερικές από τις βασικές αρετές που έχουν συνήθως οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον αθλητισμό πέραν από την καλή υγεία και φυσική κατάσταση.
Σε μια παρέα θεωρώ ότι μπορείς να διακρίνεις ποιος είναι ο αθλητής της παρέας (πέρα από την εμφάνιση). Είναι συνήθως αυτός που είναι ήσυχος αλλά ταυτόχρονα κοινωνικός. Καθώς πολλά αθλήματα είναι ομαδικά, οι περισσότεροι αθλητές έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένες τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Ξέρουν πολύ καλά πως να επικοινωνούν με τον υπόλοιπο κόσμο. Θα λέγαμε ότι έχουν τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου που είναι πολύ ανοιχτός και προσαρμόζεται πολύ εύκολα σε νέες γνωριμίες και νέες συνθήκες. Συνήθως ειδικά σε ομαδικά αθλήματα, οι συμπαίκτες αλλάζουν. Ακόμη, μετακινούνται συχνά για αγώνες σε άλλες πόλεις και χώρες, οπότε μαθαίνουν να είναι προσαρμόσιμοι στις καινόυργιες συνθήκες στην ζωή τους. Πέρα από αυτό όμως τα συχνά ταξίδια τους βοηθούν να είναι πιο ανοιχτόμυαλοι, καθώς γνωρίζουν διοφορετικούς πολιτισμούς και ανθρώπους.
‘Ισως δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι αθλητές είναι χαμηλών τόνων και μετριόφρονες. Ξέρουν τι θέλουν από την ζωή τους και έχουν αρκετή αυτοπεποίθηση χωρίς να είναι υπερόπτες. Ακόμη και αυτοί που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό παρόλο τις επιτυχίες τους και τα μετάλλιά τους, οι περισσότεροι είναι προσγειωμένοι. Έχουν μια διαφορετική ματιά για την ζωή και τις αξίες της . Έχουν επίγνωση του τι πραγματικά αξίζει σε αυτή την ζωή και του τι είναι παροδικό το οποίο δεν έχει κανένα νόημα και ουσία. Τέλος, θεωρώ ότι ακόμη και η διάθεση τους είναι ανεβασμένη πάρα τις επίπονες προπονήσεις. H προπόνηση τους προσφέρει ευεξία και συνεπώς την έχουν και στη προσωπική τους ζωή.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά τα έχουν και στην προσωπική τους ζωή. Πλέον έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ο χαρακτήρας τους. Για κάποιο λόγο πιστεύω ότι τα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό έχουν πολλές θετικές επιρροές , με αποτέλεσμα να είναι τα καλά παιδιά που σπάνια θα δεις να μπλέκουν με <<κακές>> παρέες και με ότι αυτό συνεπάγεται.
Οπότε ναι αν με ρωτάτε πιστεύω ακράδαντα ότι ο αθλητισμός διαμορφώνει τον χαρακτήρα του ανθρώπου κυρίως με θετικά χαρακτηριστικά. Για τον λόγο αυτό θεωρώ ότι καλό είναι οι γονείς να γράφουν τα παιδιά τους σε κάποιο άθλημα και θα είναι από τις καλύτερες επιλογές που θα έχουν κάνει για αυτά.
